yarı dalgın soyunup

avuntunun beyaz çarşaflarına

yıldızlar serperdik

 

o gecelerden biri daha başlardı gözü dönmüş bir lodos gibi

çarpıp giden kıyılarımıza

 

oysa denizimiz hiç olmadı bizim

çocuk annelerdik nerden bilelim

bir gecelik vur kaçları

aşk sanırdık

 

tenin tendeki oyunu biter bitmez

bölük pörçük rüyalara tırmanır sabahları beklerdik

hele gün bir ağarsa da

aydınlığını üstümüzde gezdirse diye

 

on dördünde on beşinde var yok

karnı burnunda çocuk annelerdik

çeşmeyle tarla beşikle kundak arasında

çocuklarıyla birlikte büyüyen

 

hiç unutur muyum arada sizler de gelirdiniz

ağır makyajlı görkemli kadınlardınız

hafif şehla bakışlarınızda kanayan birkaç dip not

dokunaklı günlüklerinizle

büyük şehirlerinize dönerdiniz

 

bakıyorum da şimdi tüm çağrılar bildik bana

o taşkın ırmak bir gün beni de alsa içine

hiç durmam

alır başımı giderim

 

bir de sen olsan yanımda

en iyi sen bilirsin o yangınları

en iyi sen şimdi karşımda dipdiri duran

o zamanki ben