“Sonuçta birinin ak dediğine diğeri kara demeyi öğrenmiş, geçinip gidiyorlar işte. Ortaya grinin de var olabileceğini söyleyen biri çıkmaya görsün, apışıp kalıyorlar. Övsünler mi, sövsünler mi ne yapacaklarını şaşırıyorlar. Ezberlerini unutuyorlar” demiştin...

Ezberini unutanlar çok ama çok korkar çünkü yürekten yüreğe yol alan hakiki sözün karşısında tutunamazlar. Sen koca kolların, ışıl ışıl gözlerin ve aydınlık düşlerinle her şeyin en güzelini layık gördüğün memleketi bir ömür kucakladın sımsıkı. Şimdi bizler de senin canına kıyılabilen bu memleketi seni kucaklayabilecek hale getirmeye uğraşıyoruz. Söze, düşünceye ve düşlere halel getirmeden...

Yıldönümlerinde anımsanan değil, her gün yaşanan kalasın diye sevgili Hrant Dink.