Mehmet Sarsmaz, şiir görüşünün ilk ve değişmez ana çizgilerini, büyük ölçüde yazdığı ve kaleme aldığı Dördüncü Yeni Şiir Manifestosu ile ortaya koydu. Bu manifestoda Birinci Yeni şiirini geleneğin değerlerini köktenci yadsıyışı nedeniyle, İkinci Yeni şiirini -yarattığı ses güzellikleri ve dil akıcılığı ve olanaklarını onaylamasına karşın,- “sağlıksız imgeselliğe” yol açma riski nedeniyle eleştirdi. ‘80 sonrası şiirdeki İkinci Yeni’nin kötü örneklerine, Üçüncü Yeni adını verdi. Bu ilk bildirisinde edebiyat adına yapılan “edepsizliklere” karşı bir duruş da vardı. Şairin “biçime çekme” konusunda her zaman sonsuz bir özgürlüğe sahip olması gerektiğini savundu hep. Ona göre şair kendini “sınırlamamakla da sınırlamamalıydı”. Dördüncü Yeni bildirisi daha çok “şiirin oluşum koşullarının sistemleştirilmesi” çabasıydı.

Sonradan daha geniş ve kabul görmüş bir şair topluluğu ile katıldığı Yenibinyıl Şiir Bildirisi ile benzer bir şiir çizgisini savunmasına karşın yoğunluklu olarak “şair kimliği” ve “duruşu” üzerinde durdu. Ona göre birden çok şair yoktu gerçekte, tek bir şair vardı. Tüm tekil şairler o “şair ruhundan” pay aldıkları oranda vardılar. Şairlerin varlığı birbirlerine benzemezlikleriyle benzemelerinde somutlaşıyordu.

Bu yüzden “Şiir Değil, Şair Ruhu Önemlidir” diyen Sarsmaz’ın “toplu şiirler”i Mehmet Sarsmaz Cumhuriyeti’nden sonraki ilk yapıtı İzmir Horozu Nuri Demirci editörlüğünde Aralık 2011 tarihiyle okurla buluştu.

Mehmet Sarsmaz, İzmirHorozu, Alp Yayınları, Zımba Kitap şiir dizisi: 10, Aralık 2011, Bursa.