2013 yılının Haziran ayında tekrar Paris’e döndüm. Gariptir ama şehre döner dönmez aklıma ilk gelen şey yine “şiir” oldu ve bu kitabı hazırlamaya başladım.

Kitabın adını “İklil’e Şiirler” koyacaktım. İklil sevgilimin adı. Ancak kitapta onunla ilgili olmayan birkaç şiir de yer alınca bu kere daha genel bir ad koymaya ve şiirin bende bıraktığı fiziksel izi belgelemeye karar verdim.

“İklil’e Şiirler” ise tamamen bir sanatçı kıskançlığının sonucunda konulmuş bir bölüm adı oldu. Aragon’un sevgilisi, (Mayakovski’nin sevgilisi olan Lili Bric’in kız kardeşi) Elsa’ya yazmış olduklarını, bu adla yayınlamış olmasını her zaman çok kıskanmıştım. Belki böylece rahat edeceğim.

Sonuç olarak, “başkaldırarak” başladığım şiir serüvenim, aradan 40 yıl geçtikten sonra “kambur” olarak sürüyor. Ve hâlâ, ustam İlhan Berk’in dediği gibi “şiirin yeraltı işçisi” olmayı sürdürüyorum.

Paris, 8 Kasım 2013