Aklı ve vicdanı dışlayan düşünceler hâkim olana kadar; hayranı olduklarını söyledikleri Osmanlı’nın kurucuları Kahire’nin arka sokaklarında kaybolmadıkları gibi, yine aklı yok sayıp vicdanı dışlayanların bugün iktidarı ele geçirmelerine kadar, düşmanı oldukları Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucuları da Şam’ın kenar mahallelerinde mezhepçilik oynamayı hiçbir zaman düşünmediler.

“Onlar yalnızca sağlam yapılar inşa ederken ‘Horasan Harcı’ kullanmakla kalmamış, toplumsal barışın hüküm sürdüğü bir Ulus inşa ederken de Horasan’dan Anadolu’ya taşınan o evrensel harcın birleştiriciliğini kullanmışlardı.”